Selamat Jalan Oz, Selamat Datang Asia

hey iedereen,

tijd voor verandering. Zoals aangekondigd in de vorige blog hebben we het australische langdgoed achter ons gelaten voor een uitspaje naar de Zuid-Aziatische wereld van Bali, Cambodja en Thailand. voor dekomende tweemaandjes zullen we dus een geheel andere cultuur gewaarworden en mits de tijd het toelaat ook jullie thuis een beetje van die cultuur laten opsnuiven :P Hoe is het dan zover gekomen? Wel eerst en vooralwil ik nog vermelden dat de laatste week Sydney een onzettende leuke tijd was. Helaas hebben we weerafscheid moeten nemen van een groepje onnoemelijk leuke mensen waaronder Onze Niels en de zogenaamde Cardiff Chicks, het groepje dat de laatste anderhalve maand met ons had meegreisd. Als een kersje op de taart zijn we danook een avondje met zen allen gaan dineren in de 300 meter hoge Sydney skytower, een zachtjes roterend restaurant dat je een wel zeer exceptioneel uitzicht biedt op de levendigheid van deze prachtstad. Als ik er nu op terug kijk dan moet ik toch echt wel toegeven dat die laatste maand mijn reis echt onvergetelijk heeft gemaakt, je wordt er haast melancholisch van :p Maar de tocht is nog niet ten einde :) zoals gezegd begeven we ons reeds in de drukkend-benauwde 'raja's' en 'phnoms' van ZuidAzie. de eerste plek die we onder deloep hebben genomenwas Bali, in Indonesia. Na aankomst in de jeugdige, beetje overtoeristische, stad Kuta besloten we een auto te huren voor weekje om op eigen tempohet eiland Bali te ontrafelen. Op die manier hebben we ons kunnen vergapen aan afgelegen hindoeistische tempels rond Ubud, groen-bloeiende rijstvelden in de wilderige bossen van Jatiluwih en pitoreske vissersstrandjes op Padangbai en Lembogan. de eerste dag besloten we tocht te zetten naar Pura Ulu Watu, een van de meest religieuse tempels gevestigd aan de rand van een prachtige zee-klif. grappig detail is dat de tempel krioelt van kleine makaak-aapjes die het wel hebben gesteld op het hebben-en-houden van toeristen :D Een flesje water dat Kirsten had gekocht werd snel bezit van een dorstig en vingervlug aapje. dan maar richting Kuta voor een wandeling langs de diverse warung, kleine restaurantstalletjes die er alles aan doen om je aan hun tafeltje te krijgen. heel apart maar erg lekker en spotgoedkoop. een maaltijd daar was ongeveer 1 euro. Dag twee hadden we een iets drukker programma opgesteld. eerst een bezoekje aan Pura Tanah Lot, de meest bezochte zeetempelin Bali en met reden. het uitzicht en de ceremoniele taferelen zijn oogverblindend. dat zullen de fotos ook wel duidelijk maken. vervolgens langs kleine bosweggetjes doorheen de rijstvelden van Jatiluwih. groen, groen, groen. Opvallend mooi is ook hoe de rijstterassen vanuit de verte lijken op metmosbegroeide Maja-piramides (omwille van de stapsgewijze opbouw). Vervolgens nog een mystieke bergtempel (Pura Batukaru) meepikken om de nacht door te brengen in een spa-resort dat zich onderscheidde van alle andere omwille van natuurlijke warmwaterbronnen. een jacuzzi-bezoekje was idd wel welkom. ook hier weer was ik verbaasd van de verhouding tussen luxe en prijskaartje. 15 eruo voor een nachtje incl. jacuzzi, hot spring pool, balkonnetje met zicht op de watervallen en ontbijt :D goed uitgerust stonden de volgende twee-drie dagen in het teken van Ubud, het culturele epicentrum van Bali. Hier hebben we danook de tijd genomen om een ceremoniele dansperformance mee te pikken. Erg indrukwekkend om de lokale tradities als westerling te mogen aanschouwen. De hoeveelheid aan tempelsen kleine monumeten die we hier bezocht hebben ga ikniet allemaal uitschrijven maar jullie snappen het plaatje wel. Na al die cultuur wil een mens ook wel eens wat relaxen eh? dus op naar Padangbai,een klein afgelegen visserdorpje met een wel erg funky vibe. Hoogtepunt hier was de vers gevangen zwaardvis die speciaal voormij op de barbeque werd gesmeten en bereid door de lokale Piet Huysentruyt :) Uitgerust op naar Sanur, de plek waar we nog een nachtje zouden verblijven om in de vroege ochtend deboot te nemen naar Lembogan island. In Sanur ploeterend aan ons zwembadje kwamen wein contact met twee Nederlanders, veertigers genaamd Ruud en Gert-Jan. Eerg leuke kerels met wie we ook leuke uiteenlopende gesprekken hebben gehad en die ons ook enkele leuketips konden geven voor reizen doorheen Azie. Goed, op naar het eiland dus. Lembogan kent slechts twee-drie straatjes, geen autos enkel bromfietsjes en overvloed aan bootjes. Een van die bootjes hadden wij nodig want we dit eiland stond opmijn programma voor 1 ding: DUIKEN. voor de schappelijke prijs van 60 euro kon ik hier twee repitieve duiken doen. Maar allemaal goed en wel,maar hoe verbaas je nog iemand die de onderwaterpracht van de Great Barierre Reef heeft gezien? wel heel simpel, show hem een Mantaray en Mola-Molha. op 25 meter diepte zwom die eerste reuzin plotsonder mij door, spanwijdte 2.5 meter en meer :P onnoemelijk mooi en majestueus. alsde witte haai de koning van de oceaan is, dan is de mantaray zeker de koningin. Na mijn eerste duik was ik dus al in de wolken. Maar de tweede duik had nog een bonus in petto. weer op een diepte diemijn certificaat eigenlijk te bovengaat kwam ik oogcontact met de typisch Balinese Mola-Molha een vis die eigenlijk volledig omgekeerd is. verticaal ipv horizontale kieuwen en een nogal stuntelige kop. al zou ik toch niet ruziezoeken met het beest want ook deze was over de 1.5 meter groot :P Heerlijke duikervaringen en wat een prachtige manier om Bali af te sluiten toch? Volgende stop was Cambodjah, Phnom Penh. Na een overstapje opKuala-Lumpur kwamen we hier eergisteren aan. volledig uitgeput van een vermoeiende reis besloten we dan ook niet te veel te doen buiten een hapje eten bij een lokale Mexicaan, klinkt raar. Gisteren wel een hoop gedaan. Eerst koers gezet naar TuolSleng Museum. Een gruwelijke plek waar tussen 1975 en 1978 meer dan 14.000 Khmers de dood zagen in het genocide-regime van Pol Pot. Om defotos en de aanwezigheid van het verleden te voelen op die plekwas wel een vreemde ervaring en de wrange smaak blijft nog altijd na bij mij. Het is vreemd om op een plek te staan waarvan je weet dat zoveel mensen onder kwelling en foltering werden gekraakt (fysiek en geestelijk). niettemin een impressionante ervaring die ik niet vlug zal vergeten. vandaag gaan we ons verder verdiepen in de Khmer-rouge door een bezoekje aan de welgekende Killing Fields van Choeung Ek. De tuk-tuk wacht dus ik laat jullienu achter met een hele brok reisverslag. en om het indoneisch nog even aan te scherpen zeggen ik jullie: Selamat Jalan en Terima Kasih :D zoek het zelf maar op :p cheers