A backwards place called Lakeland

Hey mates,

Voor de gene die het bijhouden (niemand dus): Cairns deel 3. Yep indeed, we zijn alweer terug in ons tweede thuis. Ahhh zalig. Wat is er gebeurd? lang verhaal. We waren dus enkele weken geleden aangekomen in Serpents om aldaar ons voor te bereiden voor een maandje meloenen plukken op de gloeiend hete velden van een plaatsje dat Lakeland heet. De bedoeling was om twee nachtjes hier te verblijven en ons fysiek klaar te stomen voor wat een helse karwei zou blijken. Natuurlijk zat er weer een addertje, een Serpent :), onder het gras...De kleine dikke dame van het Interimkantoor Grunt bleef ons werk maar uitstellen wat uiteindelijk zou leiden tot een twee-weeks verblijf in het hostel der hostels. Enfin, niks aan te doen. Dan maar socializen met oude vrienden en nieuwe gezichtjes. Resultaat: supergoeie tijd met Shev en Jen. twee leuke en half-gekke meisjes uit de UK, hoe kan het ook anders. Vooral hun laatste avond op Australische bodem zal ik nooit vergeten. Met een bende van wel 25 back- en vooral flashpackers op naar de Rhinobar, the place to be voor goedkope drankjes, uber-commerciele muziek en een crappy Mc Nicko die altijd maar door de Micro zat te brabbelen...Get your horn on :P Wij waren nog de braafste kereltjes daar, en dat wilt al iets zeggen eh haha :D Tja en twas de meiden hun laatste avond dus dat resulteerde in een Shev die niet meer op haar eigen beentjes kon staan en een hoop andere lui (Steve, James, Al) die het ook allemaal niet meer zo helder zagen. Ik kan niet echt beschrijven wat er speciaal was aan die avond maar het was buitengewoon grappig, leuk en messy :D Ik dacht dat we die avond nog naar Lakeland zouden rijden dus ik maar watertjes drinken, maar puntje bij paaltje bleek dat helemaal niet nodig. Deze twee jongens moesten helemaal niet naar daar wegens het uitstekende smoesje dat Niels weer last had van zijn klier. AHH Geniaal plan. De domme boerkes van Lakeland trapten erin en wij konden zonder al te veel moeite een rustige nachtrust genieten. Het was tenslotte al drie uur snachts en om dan nog koers te zetten nr een niemandsplek 250km verder zou onverantwoord zijn. Verstandig van ons toch he :D enige probleem, we hadden helemaal niets geboekt meer in Serpent. Gelukkig waren Jen en ik al behoorlijk goeie maatjes geworden (Uhhum) zodat een nachtje in hun C-10 geen enkel probleem was. Ja.. allez. wat wou ik nu vertellen, ben de kluts al kwijt haha. Ahja, dus toen het moment aangebroken was om meloenen te beginnen plukken..op nr Lakeland. populatie naar schatting: 10 man. Verblijfsoord: tentje in een Roadhouse dat tevens functioneerde als lokale bar, lokale bibliotheek met 12 boekskes, lokaal museum van 4 op 4m, lokaal men oren dus. Tja en het werk daar kan ik ook zeer snel over zijn: Een wel erg arrogante Andrew, de hoofdboer (Ohlala) die dag 1 al duidelijk maakte dat hij niet Mr. Aussie Personality zou worden. Laat staan dat hij daarvoor aan de noodzakelijke hygienische normen voldeed. Enfin, gelukkig vielen zijn medewerkers wel goed mee. Zo heb ik toch een volle week het werk kunnen volhouden door de domme grapjes van Robbo, de supervisor van het team waarin dendeze werd gedrild. Allezja, ik stel het misschien een beetje grotesk voor maar het werk is echt geen lachertje. Per persoon, per dag tussen de 5 en 6.5 ton (ja TON) meloenen van de grond opplukken, op een mechanische riem plaatsen en terug bukken voor de volgende joekel. dat zeven op zeven, 6 uur aan een stuk. Optimistisch gezien heb ik er naast een hongerloontje toch een mooi bruin kleurtje en redelijk wat armspieren aanovergehouden. En gisteren was voor onze Niels de maat vol. Hij had al redelijk last van zijn rug ( en goesting) dat hij besloot die dag niet te werken. Ik dus maar alleen het veld op eh. Maar daar kon die Andrew niet mee lachen. Gevolg: Sacked...ontslagen dus. Tja en dan had ik nog de keuze, ofwel in mijn ukkie verder blijven doen voor een week of twee, terwijl niels zich doodverveelde op de camping. Ofwel de knoop doorhakken en besluiten om terug te keren nr Cairns. Ja, dat was nu niet echt een moeilijke keuze eh. zeg nu zelf. Ja en vandaag zijn we dus voor de derde keer aangekomen in Serpents. Juist een babbeltje geslagen met Sophie, de desk-office-girl en ze heeft gevraagd of ik niet wil werken als Entertainer in het hostel. Prachtig toch. Een beetje mensen oppeppen voor speeltjes in de bar, armbandjes van Rhinobar uitdelen, Volleyball-tornooitjes organiseren etc. En in ruil krijg ik gratis verblijf, gratis avondeten, een een dank-u-wel-voor-de-moeite-loontje van 100 tot 200 dollar per week. gGrappig is ook dat - oh toeval - Jen dit jobje deed vooraleer ze terugkeerde nr Uk en nu is het aan mij om dat gat op te vullen...beeldspraak voor gevorderden :D enfin, Ik zit weer volle goeie wil en dat is net wat ik nodig had na een tegenvallertje in A BACKWARDS PLACE CALLED LAKELAND :D

Cheers xxx