Johnny Be Good

Hey mates,

Het moment is waarschijnlijk aangebroken waarop er - na dit blogske - voor enige tijd niks nieuws te vinden zal zijn op deze site :) Het is namelijk zo....Ve heubbe werrek. Jaja, vanaf dinsdag ofzo zullen Niels en Ik ons volledig zot plukken aan dikke meloenen (en nee, das geen metafoor vr iets anders ). In een plaatsje, Lakeland genaamd waar geen hol te doen is, zullen wij de komende maand als negertjes de velden bewerken. Good fun, Good money...Maar de laatste keer dat ik hier nog iets van nieuws op poste was toch a even terug in de tijd, dus...time for some gossip. Nadat we een nachtje op adem waren gekomen in de Arts Factory Lodge- hostel in Byron besloten we de tweede nacht te kamperen in de wagen om centjes te sparen. Allemaal goed en wel ware het niet dat rond een onchristelijk uur in de nacht een flauwe-plezante nachtwaker ons met flitslicht en raamgetik ervan gewaar maakte dat we daar niet mochten kamperen. Oke, dan maar 100m een plekske zoeken om die nodige uurtjes verder te pitten. Dat leek behoorlijk oke, maar toen het lichter op de ochtend werd, bleek dat een behoorlijk drukke zone met een schooltje. Wakker door het getier van kinderen en het gezeur van Niels, vlugvlug weg daar. 1 ding over het hoofd gezien: Niels zen rugzak met alle belangrijke documenten hadden we op die plek achtergelaten...Gevolg: zak en inhoud foetsjie...Dat zorgde dus voor wat hectisch gedoe en politiebezoekjes. Maar eind goed, al goed: de zak was teruggevonden in Lismore, zo 60km verder, met alles erin nog in (op een luttele 100dollar na). Omdat we nu geen haast meer hadden, en geen verdere plannen tot zo ver...nog maar twee nachtjes in het zalig chilled-out stadje blijven. Dit maal in het superdeluxe Oddyssey Nomads Hostel: gloednieuwe douches, al fresco rooftop area met jacuzzi, tafeltennis, pool..en nog belangrijker enorm comfortabele bedden. we hadden dus terug tijd voor leuke dingen. Zo hadden we op een ochtend de bikes gegrabbeld en koers gezet richting de vuurtoren voor een leuk en heftig ritje bergop. Aangekomen, bleek daar een stelletje bezig met het opzetten van hun hangglides, je weet wel van die deltavliegers. Ze vroegen of ik dat wel eens wou proberen. Impulsief als ik ben, antwoorde ik natuurlijk positief en een ahlf uurtje later hing ik in de lucht, te zweven boven de stranden en kliffen van het surfstadje. En over surfen gesproken...In Oddyssey leerden we John kennen, een engelsman natuurlijk, die ons op sleeptouw nam voor een surfdoop. Eerste keer op die gladde plank in een voor onze normen toch behoorlijk woelige zee. Drie uur lang in het water gepeddelt en geploeterd maar veel van surfen kwam er niet van. 1 keertje is het mij ocharme gelukt om recht te staan, en dan nog niet eens voor zo lang. Maar goed, ik vond het wel heel leuk en als de mogelijkheid zich aanbiedt, zal ik zeker nog eens proberen. Maar van al dat extreme sporten krijgt een mens dorst eh. Dus dan weet je hoe dat gaat. Ja en we hadden daar toch weer een geschikt plekje gevonden om deze dorst te lessen...The Great Northern Pub, een echt local, bruin kroegje met haast enkel Aussies en een leuke bartaart Jodi genaamd die ons van de nodige Stone en Wood voorzag. Hot Pies Available...geen verdere uitleg :) Het leuke ook was dat deze plek ook diende als lokaal evenemtenencentrum, elke avond live groepjes die het beste van zichzelf gaven...aangenaam en niet duur...Naja, ook aan Byron Bay kwam een einde en was het tijd om koers te zetten naar BrisVegas (zo noemen ze Brisbane wel eens) om Kirsten te verblijden op haar vrije dag. Na een dagje chillen in de suburbs van Bris met Kirsten, zetten we de volgende dag terug koers voor Cairns, 2000km, verder. Alweer. Maarja, das kortbij van waar we zullen plukken dus...Hier zit ik weer, in Serpents, net zoals een maand geleden. Er lopen nog wel wat vastgeroeste zielen van weleer rond, maar de sfeer is toch veel minder aanwezig als toen. Toch mag ik niet klagen. We proberen de sleur te voorkomen door af en toe een uitstapje, zo zijn we gisteren gaan zwemmen in Josephine Falls, een kleinere waterval waar je aan de monding gewoon in het water kan duiken. zalig verfrissend hier in het hete Cairns. Een beetje minder goed nieuws ook deze week, Niels kreeg meer en meer last van zijn klier en moest dringend nr de dokter. Na een hele resem van onderzoeken en tests, blijkt het nu toch weer beter te gaan, en kijk ik uit naar het telefoontje van onze interim-agente. Zo dat zal zowat het laatste zijn dat ik hier kan achterlaten want god weet hoe dat kleine oord van fruitplukkers gesteld is op gebied van internet :) Enfin, voor de rest kan ik enkel zeggen; PLUK ZE :)