sunny beaches and the the Big Bus Lady

hey blokes (bedankt voor de correctie Elfriede hihi)

heb enkele dagen het zwijgen moeten houden aangezien we zijn begonnen met onze road cruise doorheen de nu zonnige Oostkust van Australia. time to catch up dus. Drie dagen geleden hebben we Sydney vaarwel gekust en zijn we vertokken richting het 3000 km verdere Cairns. Een welverdiend afscheidsfeestje van die superstad was dus wel op zijn plaats. Samen met Neill, de leukste Ier ooit, en dat stelletje crazy folks uit Melbourne zijn we gaan stappen. Onze eerste halte was the Side Bar, een leuk tentje ondergronds waar de dj wat funky beats mixte. Helaas duurde het daar niet al te lang want er brak een gevechtje uit (heb het zelfs niet gespot) en de politie besloot het zaakje voor die avond dicht te smijten. Met zen allen dan maar naar Scubar, een nog leuker plekske een paar meters verderop. Daar kwam ik aan de bar en oh hemel, wat zag ik... Stella Artois. Belgium Goodie. Normaal zou ik hebben geweigerd om dit gouden goedje te bestellen want het kost hier aardig wat, maaar met wat australisch spul in mijn botten, kon ik de roep van thuis toch niet weerstaan. Tja en toen was het om zeep eh hihi. Maar we hebben toch mooi onze stempel nagelaten in Syndey. Van een stelletje Engelse bakvissen kregen we zowaar te horen: Belgium. You guys are truelly legends hihi. Nice one. Na een nachtje uitslapen was het tijd om te vertrekken. Niels iss btw op een wel zeer aangename manier wakker geworden, maar daarvoor laat ik de primeur aan hem om het te vertellen op zijn blog. Als ie dat tenminste doet haha. dan mmaar de weg op. Links rijden valt heus mee. de eerste minuten om uit het centrum van Sydney te raken waren eerlijk wel wat stressy maar eens op de highway is het allemaal wel lekker bollen. Eindeloze vlaktes en natuur om je heen en je beseft pas hoe klein ons landje thuis is. Om je maar te zeggen dat we eeen stuk weg hebben afgelegd van plusmin 350 km zonder ook maar een llevende ziel, laat staan een huis, te spotten. Om onze beurs een beetje te sparen, besloten we de eerste avond te pitten in onze Falcon. er zijn hier best veel rest areas langs de baan, dus dat viel reuze mee. Snachts dus halt gehouden op zo een rustplaats tussen een handjevol vans en bussen. het slapen in de wagen viel voor mij direct in de smaak, te meer omdat ik de enige was die reed en na 750 km vreemde wegen was mijn pijpke wel uit. Niels daarentegen kon de slaap moeilijker vatten. Het is al zo een friemelaar en om dan op eenn gewone tweepersoonsmatras te midden van twee reizigers te dromen, ja dat viel tegen voor hem haha. maar no worriez. de ochtend maaakte veel goed. terwijl we bij het krieken van de dag genoten van een lekker sigaretje (ik rook hier btw haast niet, goed voor de gezondheid zo een reis :) ), stapte een oudere kereel, medio 60, uit een vet busje. hij vroeg uit het niets onze we trek hadden in verse koffie. ja dus. wij met zen drie in die bus, echt vet. slaapkamert, douche, keuken, eethoek alles was er in. Ben heette de kerel. Hij was trouwens niet alleen. Zijn gezel Cherrie, een dikke leuke dame, stond ook te glimlachen in haar ochtendjas terwijl ze ons voorzag van die beloofde koffie. Ze wisten ons te vertellen dat ze al vier jaar hadden rondgetrokken in die bus, en nu op weg waren naar Gladstone, waar Bens jacht aangemeerd lag. Ze gingen namelijk van julie tot met de kerst een beetje rondzeilen op diverse eilandjes. echt een leuk koppelke. Ze gaf ons ook de nummer van een bull ranch waar we, als we wouden (ja dat willen we), rond september konden werken. do some farmworking hihi. we moeten wel eerst leren paardrijden maar dat zal wel marcheren. na de koffie namen we afscheid en trokken terug de weg op om weer 700km verder ( by myself only hihi) aan te komen in Rockhampton. Echt zo een stadje uit de Amerikaanse films. geen levende ziel te zien, enkele winkels, een hostel (gelukkig maar), en een pub. Na een campingavontuur vonden we het well aangenaam om te kunnen douchen en een avondmaal te koken. na onze spek en ei, op zoek naar een pintje. Zoooo dorst eh. gevonden...aan de toog een Tooheys Draught slurpen en wat socializen met enkele locals. echte toogschimmels daar. wel leuk, een koppeltje, Lesly en Jacky, wisten ons te zeggen dat we, bij het verderrijden richting Cairns, zeker moesten stoppen in Airlie Beach, een beetje het lokale Salou. Wij overtuigd natuurlijk. En zie, ik zit hier in een hutje met mijn zwemshort aan te typen in Airlie Beach. We verblijven hier ietsje langer, twee overnachtingen. Het is hier echt chill. Lekker zonneke, beaches, clubs, bars...en de hostel is haast Centerpark. allemaal van die waikiki-beach-achtige hutjes met sleeping dorms, en als je je een weg baant tussen de palmbomen kom je uit op een bar, een discotheek, eenn speelhal en een pizaabrakje, allemaal deel van het Hostel, Magnums genaamd. Vanavond gaan we hier eens wat rondkijken en hopefully een leuke nacht beleven. Het wordt ook wel tijd om eens een wasmachine aan te spreken, bijna door de voorraad ondergoed haha. Morgen staat er niet zo veel op het programma eigenlijk, een beetje zonnebaden aan het strand, whities vallen hier toch wel uit de toon. Daarnaast gaan we ook eens loeren wat een zeiltocht hier kost. Je kan namelijk van hier uit de 74 Whitsunday Islands bezoeken met een drie- tot zes-daagse zeiltocht. dat zie ik helemaal zitten. Hoop alleen dat Bart Kaell niet gelijk heeft...ZEIL JE VOOR HET EERST, DAN SLA JE EEN FLATER...

Cheers Bro"s
Love ya